7aug: Niagara Falls

Vandaag staat een bezoek aan de Niagara Watervallen op het programma. We verwachten dat dat wel wat tijd gaat kosten, dus kiezen we voor de snelle route over de I-90. Bij Buffalo gaan we van de grote weg af, en over de Peacebrug bij fort Erie keren we weer terug in Canada.
De route naar de Niagara Falls staat goed aangegeven, er is een levendige commercie ontstaan rond de watervallen ontstaan, we rijden langs een soort kermis. En dan ineens zien we water bruisen en rijden we langs een lange boulevard naar de parkeerplek. Voor 20 dollar mag je daar de hele dag staan.
En dan zien we ze eindelijk in volle glorie; de Niagara watervallen. Bijna niet te beschrijven, zo groot en indrukwekkend. Langs de boulevard kun je er helemaal omheen lopen. Rechts de Canadese kant, waar het meeste water doorheen gaat, links de Amerikaanse , ook een enorme waterval, maar toch klein ten opzichte van de Horseshoe.
Het water stuift enorm, dus we kopen een regenponcho en drinken dan een meteen een kop koffie. Dara raken we in een geanimeerd gesprek met een Duitse, die al 20 jaar in WestVirginia –Amerika woont.
Ruim 1,5 uur zijn we op de boulevard, kijkend, foto’s makend, genietend, zittend, maar vooral geïmponeerd zijn door dit geweldig mooie natuurwonder. In een hoger gelegen restaurant eten we een lekkere steak en burger en genieten nogmaals van het uitzicht.
Via de Niagara Parkway rijden we naar het stadje Niagara-on-the-Lake en komen onderweg de Whirlpool (samenstromen van de rivier waardoor ene draaikolk ontstaat)en de Niagara Glen (kloof waar de rivier doorheen stroomt) tegen. In het stadje is het erg druk, dus we besluiten door te rijden naar het hotel in Pelham.
’s Avonds is er een borrel bij 1 van de nichten van Kees in Saint Ann’s. Met een borrel en lekkere hapjes praten we bij met de nichten en neven die er al zijn en ook met oom Doeke hebben we een mooi gesprekje. In het engels, fries en nederlands wordt er flink gekletst deze avond. En zelfs nog even gezongen: het friese volkslied natuurlijk.